یه حس غیرمنطقی با خودم دارم که بهم می‌گه باور نکنم تو کره‌ی زمین آدمی باشه که به «آزادی بیان» اعتقاد داشته باشه! نمی‌دونم چرا نمی‌تونم باور کنم!
همه‌ی ما ته ذاتمون دوس داریم ازمون تعریف بشه و از انتقاد و حرف مخالف بدمون می‌آد. حالا یه سری این رو رُک و راست می‌گن (از جمله من) اما اکثراً بروز نمی‌دن و وانمود می‌کنن که تحمل شنیدن نظر مخالف رو دارن.
ممکنه یکی بگه درسته که ذاتاً از حرف مقابل خوشمون نمی‌آد؛ ولی هستن کسایی که با خویشتن‌داری از این مرحله عبور کردن و اجازه می‌دن طرف مقابل، حرفش رو بزنه.
خب من می‌خوام این رو امتحان کنم!
یکی از جاهاییه که خیلی راحت می‌شه اعتقاد به آزادی بیان رو تست کرد، سایت‌های خبریه. از این به بعد تو سایت‌های خبری کامنت می‌ذارم و منتظر می‌شم ببینم نظر من رو تأیید می‌کنن یا نه.
اولین تست رو با سایت خبرآنلاین انجام دادم. سایت ۴۶ کشور از نظر میزان بازدید.
خبرآنلاین، چند روز پیش این شعر رو منتشر کرد:
«دروغ سیزده…!
همه چی رو به راه و شیرینه
شده نابود نفرت و کینه
همه جا غرقِ خنده و شادی
همه جا گفتگوی آزادی
تلوزیون نمی کنه تخریب
دائما هم نمی کنه تکذیب
دیگه گیر نمی ده به “برجام”
“بیست و سی” هم شده کمی خوش نام
دیگه “محمود” بگم بگم نمی گه
این ور، اون ور، منم منم نمی گه
خبر از حضرت “رسایی” نیست
سخنی هم که از “بقایی” نیست
مختلسها همه گرفتارن
محتکرها اسیر انبارن
بحث “ایرباس” تموم شده رفته
می گه تبریک رسانه، هر هفته!
تازه اون “خاوری” ذلیل مرده
شنیدم باد دلاراشو برده!
الغرض هر چی گفتم و دیدی
حرفای مفتم و که بشنیدی
همگی یک دروغ سیزده بود
کاش اما که واقعیت بود…!
مجید مرسلی»
دیدم شعرش خیلی قوی نیس و البته بیت آخرش اصلاً قافیه نداره. گفتم بهترین سوژه به دستم رسیده. برای همین چند بیت در جواب براش گفتم و به عنوان کامنت، زیر همون مطلب ارسال کردم.
اینم جوابیه‌ای که برای این شاعر محترم گفتم:
آهای ای مُرسلی، اسمت مجیده
شنیدم شاعری، اما کی دیده؟
همه‌ش خواب و همه‌ش افسانه بوده؟
بزن آبی به صورت، هم به دیده
به جای شعر درباره‌ی TV
کمی بنگر که پایان «امیده!»
بذار راحت بگم که شعرت‌م از
توی گل موندن قفل و «کلیده»
گرفتی حرفمو یا این که باید
بگم بای بای این دولت رسیده؟
شعر بالا فقط یه جور سربه‌سر گذاشتن بود. یعنی قصد زدن حرف سیاسی نداشتم. می‌خواستم با شعر طنز، یه چیزی مقابل حرف شاعر گفته باشم؛ بدون این‌که توهینی باشه.
اما الآن دو روز گذشته و کامنت من تو اون سایت منتشر نشده (با این‌که شعر طنزه و شوخی؛ نه یه متن عصبی و همراه با دعوا):
http://www.khabaronline.ir/detail/650871/comic/humor
اگر یکی تو سایت من، کل وجود من رو با شعر زیر سؤال ببره و هیچ فحش و توهینی توش نباشه، حتماً کامنتش رو تأیید می‌کنم! (با این‌که به آزادی بیان اعتقاد ندارم!)
سؤالی که من آخر این بخش مکرّراً خواهم پرسید:
حالا که معنی آزادی بیان رو این می‌دونیم که آزادی خوبه؛ فقط وقتی که «ما» بتونیم آزادانه حرف بزنیم؛ نه طرف مقابل؛ پس چرا انقدر ادعای «آزادی بیان» رو پشت سر هم مطرح می‌کنیم؟!
برچسب‌ها: اعتقاد به آزادی بیان آیا واقعی است، عدم درج کامنت در سایت‌های خبری، نظر من تایید نشد، میزان بازدید سایت خبرآنلاین، جوابیه به شعر طنز سایت خبرآنلاین، شعر درباره دروغ سیزده، خاوری در کانادا بیچاره شد، تلویزیون از دولت تعریف کرد!، شعر طنز درباره دولت روحانی، شعر طنز درباره تلویزیون و برجام، عدم تایید نظرات و کامنت‌های کاربران در سایت‌های خبری
