من حجاب ندارم؛ بقیه نگاه نکنن!

فکری که بعضی از خانم‌ها در مورد حجاب دارن اینه که می‌گن «من دوست دارم خوش تیپ باشم؛ آقایون اگه فکر می‌کنن براشون مشکل پیش می‌آد، نگاه نکنن!»

گفتن این حرف، چیزیه شبیه این مثالا:

من خونه‌م رو کج می‌سازم؛ بغلی حواسش باشه روش خراب نشه!

اگزوز ماشینم دودزاس؛ بقیه خودشون نفس تنگی نگیرن!

عاشق تف کردن تو خیابونم؛ کسی بدش می‌آد نگاه نکنه!

من تو خیابون ویراژ می‌دم؛ بقیه مواظب باشن به من نخورن!

من در خونه رو باز می‌ذارم؛ دزد نباید بیاد تو!

خوشم می‌آد سیر بخورم؛ بقیه دماغشون رو بگیرن!

من آشغال می‌ریزم؛ ملت خودشون مواظب سلامتیشون باشن!

پس این وسط مسئولیت اجتماعی چی می‌شه؟!

وقتی آدما با هم قرار می‌ذارن که تو یه شهر یا روستا کنار هم زندگی کنن، نمی‌تونن بگن من خودم رو از بقیه جدا می‌کنم و کسی حق نداره به من ایراد بگیره.

البته این که آقایون نباید نگاه کنن، درسته و جزو وظایفشون هم هست؛ ولی معنیش این نیس که طرف مقابل رعایت نکنه.

ممکنه اینجا حرص بعضی از خانما دربیاد و بگن چرا همه‌ش به ما گیر می‌دن؟

خب یه بخشیش درسته؛ واقعاً اونقدر که روی پوشش خانما حساسیت هست به لباس پوشیدن پسرا و مردا -که بعضیاشون واقعاً مشکل داره- گیر داده نمی‌شه.

اما در مورد نگاه کردن، باید قبول کرد اثبات این‌که یه مرد نگاه بد به یه زن انداخته، خیلی سخته! اما ثابت کردن این‌که یه خانم لباس بد پوشیده؛ کار خیلی سختی نیست!

برچسب‌ها: رابطه حجاب و مسئولیت اجتماعی، من حجاب ندارم، سلب مسئولیت از حجاب داشتن، تو نگاه نکن، همکاری در بهبود سلامت روان جامعه،‌ شبهات حجاب